Kan het zo zijn dat er een discrepantie is tussen een objectieve waarheid en de subjectieve beleving daarvan? Of met andere woorden, kan het zo zijn dat iets echt waar is maar tegelijkertijd geen impact heeft op hoe je je voelt of gedraagt?
Waarom deze vraag? Ik stel deze vraag met name met het geloofsleven in de achtergrond. Iets kan echt waar zijn en we kunnen dat zelfs belijden met onze mond, maar de beleving kan daar ver vanaf zijn. Denk maar eens aan het volgende voorbeeld. Christenen belijden op grond van de Bijbel dat God hun Hemelse Vader is en dat Hij altijd en overal voor Zijn kinderen zorgt. Dat is een heerlijke, objectieve waarheid. Maar wat nou als deze zelfde Christenen fysiek vervolgd worden? Gemarteld worden? Misschien zelfs ter dood veroordeeld worden? Wat als een Christen zich nou in een diepe put voelt wegzakken zoals David dat zo vaak omschrijft in de Psalmen? Dat het lijkt, dat het voelt alsof God ver weg is en wij Zijn kind niet meer zijn? Dat de subjectieve beleving op dat moment niet overeenkomt met de objectieve waarheid die we geloven en belijden?